Deze week stond het weekje Vogezen op de planning met de 200km Limburgs mooiste op zaterdag als uitsmijter samen met Edward. Dinsdagochtend rond een uur of kwart over vier ging mijn wekker, snel ff douchen en auto inpakken en om vijf uur bij Edward voor de deur om af te reizen naar de Vogezen. Rond een uur of 11:30 kwamen we aan in de Vogezen en kort na het installeren op onze kamer in de sportherberg zaten we al op de fiets voor een rondje van 72km. Door Anita, de gastvrouw, was een mooi tochtje in mijn garmin gezet. We vlogen over het parkour heen, waarschijnlijk oorzaak van de valpartij van een week eerder waardoor we alle twee weinig op de fiets hebben gezeten en super uitgerust waren. Bij terugkomst in hotel werden we verrast door een heerlijke kom met pasta erin... Dit is dus hoe het voelt als je prof bent en alles voor je geregeld wordt. Heerlijk dus, en dit was pas de eerste dag...
De tweede dag hadden we behoefte aan wat langere klims en ook dit kon geregeld worden, dit keer was het Michel die een leuk rondje in de Garmin had gezet. Dit keer 152km met Ballon d'Alsace als lange beklimming van ruim 13,2km met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,1%. Op deze klim heb ik weer een les geleerd voor La Marmotte. In de beklimming ben ik namelijk te lief voor mezelf geweest. Ik reed de klim in zone 2 omhoog en pas de laatste 2km versnelde ik. Met Edward (veel meer ervaring op dit gebied dan mijn persoontje dus een ideale coach) heb ik hier even over gehad op de top (waar we het groepje wat 45 minuten voor ons was gestart al hadden ingehaald) volgens hem kan ik beter in zone 3 omhoog rijden. In de afdaling en het vlakke stuk voor de klim heb ik mezelf voorgenomen om alle klims die die dag nog zouden komen in zone 3 omhoog te rijden. En dat ging dus prima zonder te verzuren. Met deze wetenschap zal ik de cols op 3 juli ook in zone 3 omhoog rijden.
De derde dag gingen we samen met een triathlonploeg uit Belgie op pad. Met de auto reden we eerst na La Bresse om daar enkele cols te bedwingen in de hoge Vogezen. De eerste col was La Schlucht met de wetenschap van de dag daarvoor reed ik in zone 3 naar boven in een lekker tempo. Ik kwam al eerste bovenaan en kon dus mooi wat foto's nemen van de andere. Twee leden van de triathlon club hadden halverwege de klim de pijp aan maarten gegeven en waren weer terug gegaan, te steil... 
De tweede klim van de dag was de Petit Ballon, wat een pittige klim is dat... Al snel zat ik in mijn tempo en reed ik weg van de groep (wilde immers in zone 3 omhoog fietsen). Gaandeweg de klim begon ik me te irriteren aan mijn muziek op de ipod, dus die ging dan ook snel uit... In NL vind ik het wel lekker om met ipod in te rijden maar blijkbaar tijdens een klim niet... Op het moment dat ik het echt moeilijk kreeg zag ik dat iemand anders naar mij toe kon rijden, dit was voor mij de juiste stimulans om nog even een schepje bovenop te doen. Wederom was ik als eerste op de top, toch wel een lekker gevoel dat je weet dat je bergop je mannetje wel staat. Overigens was het niet echt warm namelijk rond de 10graden (laagst gemeten temp was 7graden!) in de verte waren zelfs nog heuvels te zien met sneeuw!!! Nadat iedereen boven was gekomen besloten we om de eerste beste restaurant een hapje te gaan eten. Dit werd een lekker bord pasta carbonara. Op dat moment was het heel lekker maar in het verloop van de tocht zat het eten me toch wel een beetje dwars... 
De derde klim was de col du Platzerwasel al snel reed ik weer weg van de groep in mijn eigen tempo. Op een gegeven moment werd ik ingehaald door de oudste fietser (52). Met een zwaar verzet kwam hij mij voorbij zetten, het zag er niet uit maar het was wel uiterst effectief, ik heb nog even achter hem gezeten maar tempo was mij iets te hoog. In mijn eigen tempo dan maar doorgereden en kwam dus als tweede boven. Deze klim vond ik iets minder lekker gaan, deels doordat het eten nog op mijn maag lag maar ook omdat ik last kreeg van mijn linkerschouder (nawee van het ongeluk van week eerder) en mijn rechterknie (zadel stond achteraf iets te hoog, ene been is nl. paar milimeter langer dan de andere waardoor ik last krijg van de wat kortere been). Na een super afdaling waar de snelheid tot 78km per uur ging begonnen we aan de laatste klim de Col du Bramont. Door de lichamelijke ongemakken heb ik de vierde klim relatief rustig met een hoge frequentie opgereden. Op zich ging dit lekker en reed ik met iemand anders kop over kop (zover het helpt bergop) omhoog (was nu als derde boven). Wat restte was de afdaling naar La Bresse. Edward en ik zijn daar nog even naar een fietswinkel en apotheek geweest. In de fietswinkel handschoentjes gehaald (altijd handig paar extra) en wat gelletjes van Powerbar. In de apotheek Sportenine gehaald, dit middeltje helpt perfect tegen kramp en is alleen niet in NL te krijgen.
De laatste dag hebben we een kort herstel ritje gereden. Voornamelijk genoten van de natuur en de ontspanning zoeken ivm Limburgs mooiste die we de dag erna gingen rijden.
Al met al was het een zeer geslaagde trainingsweek in de Vogezen, waar ik alleen met fietsen ben bezig geweest en nergens anders druk om hoefde te maken. De kans is groot dat ik volgend jaar weer een bezoek aan de Vogezen en Sportherberg breng want zo voelt het dus om een prof te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten